"Rahimi......ambil besen, masukkan kasut sekolah dan rendam," arah ayah pada Rahimi. Itu berlaku malam semalam. Pagi ini bila bangun pagi, dilihat Rahimi sedang membongkok depan paip air depan rumah. "Rahimi buat apa tu?," saya pulak bertanya. "Basuh kasutlah ma....ayah suruh," jawab Rahimi pendek. Kebetulan saya keluar nak ambil baby car seat dalam kereta sebab nak bagi Haziq duduk sambil tengok tv. Kesian tengok Haziq duduk di kerusi khasnya sebab bahu dah terlepas daripada kerusi, tak selesa. Kalau pakai baby car seat nampak sedikit selesa, kepala pun tak mendongak ke atas sangat.
"Penatlah ma.....,"Rahimi mengadu. "Penat?..ha macam tulah yang ayah rasa kalau basuh kasut Rahimi. Penat kan?, saya berbalas tanya. Aduh...terpecah pulak rahsia ayah yang selalu basuh kasut Rahimi kan, hihihihi......"Rahimi dah boleh belajar basuh kasut sendiri. Rahimi dah makin besar, tak bolehlah harap ayah je basuhkan kasut. Rahimi kena belajar berdikari..," saya menyambung kata-kata. Menunduk Rahimi mendengar kata-kata saya. Bagusnya anak yang seorang ini, walaupun umurnya baru 7 tahun tapi cara bercakapnya petah, macam orang dewasa. Senang... bercakap pun gaya orang dah besar. Masa nilah nak lentur buluh, masa masih lagi rebung. Esok-esok kalau dah jadi buluh payah..silap lentur boleh patah...mujur Rahimi mendengar kata, alhamdulillah......
masih sempat senyum bila mama suruh pose...
basuh jangan tak basuh bang...
Hasilnya....mama suruh berus lagi kasi bersih..tak cukup bersih tu...
Nak tak nak Rahimi kenalah mengikut arahan ayah. Sebab? Nak keluar main sebenarnya...Habis basuh kasut, terus je mandi dan mintak izin keluar...suruh balik pukul 1 belum tentu lagi tepat masa baliknya..Hmmm anak..anak....
No comments:
Post a Comment